W ciągu ostatnich kilku tygodni wielu powiązanych użytkowników poinformowało nas, że zostali przywitani przez debugowanie warunkowego zestawu C#.
Zatwierdzono: Fortect
W języku C# przejdź do zakładki Kompilacja w lewym okienku arkusza właściwości, nie wspominając o zaznaczeniu pól w opcjach kompilatora. Usuń wpisy audytu dotyczące ustawień, które chcesz wyłączyć. Umieść dobry, solidny przełącznik kompilatora warunkowego na linii wywoławczej. Kompilator będzie zawierał śledzenie, znane również z tego kodu debugowania, do pliku wykonywalnego.
- 12 minut na znalezienie.
Chociaż kompilator nigdy nie ma dedykowanego preprocesora, dyrektywy opisane w tej sekcji są traktowane tak, jakby taki był. Używasz ich, aby ułatwić warunkowe odzyskiwanie. W przeciwieństwie do C C++ i dyrektyw masz trudności z użyciem tych dyrektyw do tworzenia makr. Dyrektywa preprocesora może składać się tylko z klas jednowierszowych.
Kontekst dopuszczający wartość null
Zatwierdzono: Fortect
Fortect to najpopularniejsze i najskuteczniejsze narzędzie do naprawy komputerów na świecie. Miliony ludzi ufają, że ich systemy działają szybko, płynnie i bez błędów. Dzięki prostemu interfejsowi użytkownika i potężnemu silnikowi skanowania, Fortect szybko znajduje i naprawia szeroki zakres problemów z systemem Windows - od niestabilności systemu i problemów z bezpieczeństwem po zarządzanie pamięcią i wąskie gardła wydajności.
Informacje preprocesora #nullable ustawiają adnotację perspektywiczną dopuszczającą wartość null jako kontekst alertu dopuszczającego wartość null. Ta instrukcja kontroluje, czy adnotacje rrf dopuszczające wartość null są w stylu i czy są wysyłane powiadomienia dopuszczające wartość null. Każdy kontekst jest albo wyłączony, albo włączony.
Oba konteksty można również określić jako źródło na poziomie zadania (poza kodem C#). Instrukcja #nullable kontroluje wszystkie adnotacje i ostrzeżenia związane z kontekstem i ma pierwszeństwo obejmujące ustawienia na poziomie projektu. Dyrektywa zwykle ustawia kontekst dotyczący kontroli, dopóki inna dyrektywa nie będzie miała o wiele większego pierwszeństwa niż ona, lub do końca tego pliku rezerwowego.
-
#nullable disable: wyłącza alerty i konteksty adnotacji dopuszczających wartość null. -
#nullable enable: Określa ostrzeżenie z adnotacją dopuszczającą wartość null oraz poszczególne konteksty do włączenia. -
#nullable re-establish: przywracanie nullable kontekst ostrzeżenia i adnotacji w ustawieniach schematu. -
#nullable usuń adnotacje: Ustawia kontekst adnotacji na dopuszczający wartość null, aby można było go wyłączyć. -
#nullable enable Annotations: aktywuje sytuację adnotacji, zapominając o wartości NULL. -
#nullable odzyskaj adnotacje: przywróć naszą własną adnotację dotyczącą okoliczności dopuszczających wartość null w ustawieniach projektu. -
# Wyeliminuj ostrzeżenia dopuszczające wartość null: Wyłącz ostrzeżenia kontekstu dopuszczające wartość null. -
#nullable warnings: enable Włącza powiadamianie o wartości null. -
#nullable restore warnings: przywrócenie określonych bieżących ostrzeżeń o wartości nullable w kontekstowych miejscach projektu.
Kompilacja warunkowa
-
#if: Otwiera kompilację warunkową, w której kod może być skompilowany tylko wtedy, gdy określony symbol jest dość pewny. -
#elif: często zamyka poprzednią kompilację warunkową i otwiera nową zależną kompilację opartą na tym, co jest zdefiniowane w tym określonym symbolu. -
#else: zamknij poprzedzającą kompilację warunkową i otwórz wynikowy system warunkowy, jeśli nie zdefiniowano wcześniej określonego obrazu. -
#endif: Zamknij poprzednią zależną kolekcję.
Jeśli kompilator C# znajdzie każdą obserwowalną dyrektywę #if , być może używając rzeczywistej dyrektywy #endif , idealnie, jeśli zostanie określony, utworzy kod między dyrektywami. można zdefiniować symbol. W przeciwieństwie do C C ++ nie można nominować wartości liczbowej do znaku. Instrukcja #if w C# może być wartością logiczną i sprawdza tylko, czy znak nie jest określony, czy nie. Na przykład:
#if DEBUG Konsola .WriteLine ("Wersja do debugowania");#zakończ, jeśli
Możesz skorzystać z == (równość) i pomiń ! = (nierówność) na zapytanie o opinie bool true i false . prawda oznacza, że symbol jest określony. Instrukcja #if DEBUG ma takie samo znaczenie jak #if (DEBUG True) ==. Możesz użyć && (i) , <. użyj kodu> || (lub) , po prostu ! (nie) do oceny, czy zdefiniowano wiele znaków. przypadki grupują znaki i operatory z nawiasami?
#if , głównie z #else , #elif , #endif , # to zdefiniuj , a zatem dyrektywy #undef , Ty i Twoja rodzina możecie dołączyćDodaj je w zależności od równości jednego lub więcej symboli lub wykluczyć kupony spożywcze. Kompilacja warunkowa może być przydatna podczas kompilowania prawa dla wersji debugowania lub kompilowania konfiguracji licencjackiej.
Warunkowa dyrektywa startowa z dowolnym typem dyrektywy #if musi wyraźnie kończyć się inną informacją #endif . Za pomocą #define możesz zdefiniować 1 ważny symbol. W przypadku używania znaku use, takiego jak określone wyrażenie przekazane do dyrektywy #if , wyrażenie jest obliczane jako specyficzne . Możesz zdefiniować symbol, za pomocą którego kompilator parametrów DefineConstants . Możesz zastąpić symbol używając głównego obrazu #undef . Rozmiar obrazu zależy od #define jest jego plikiem, w którym został zdefiniowany. Znak, który po prostu definiujesz za pomocą DefineConstants lub #define nie może kolidować ze zmienną o tej samej nazwie. Nazwa zmiennej musi not jest przekazywany do dyrektywy preprocesora lub awatar filmu może być oceniany tylko przez proces informacji preprocesora.
Z 
#elif możesz utworzyć zależną dyrektywę złożoną A. Wygląd #elif może bardzo dobrze ocenić, jeśli ani wcześniejszy #if ani żadne z sugerowanych poprzedzających słów i fraz dyrektywy #elif nie są oceniane, stają się legalne . Jeśli nazwa #elif ocenia, aby pomóc ci w true , kompilator prawie ocenia kod między typem #elif dotyczącym następnej dyrektywy warunkowej. Na przykład:
#define VC7//...# podczas debugowania Konsola.Buduj ");#elif Writeline ("debugowanie VC7 Konsola.WriteLine ("Visual Studio 7");#zakończ, jeśli
#else pozwala każdemu stworzyć dyrektywę warunkową produktu, więc dlaczego, jeśli żadne z najważniejszych wyrażeń w ostatnim #if lub nawet (opcjonalnie) # elif Porównaj i wyświetlając je do true , kompilator ocenia każdy pojedynczy kod pomiędzy #else , więc następny #endif . #endif (#endif) powinien być kolejnym poprawnym preprocesorem polecenia #else .
#endif ujawnił koniec każdej dyrektywy warunkowej, zaczynając od naszej własnej dyrektywy #if .
System kompilacji zwraca również uwagę na z góry określone symbole preprocesora, które reprezentują różne docelowe formy tablic w pobliżu projektów w stylu SDK. Są przydatne, jeśli być może budujesz aplikacje przeznaczone dla wielu wersji platformy .NET.
| Klatki docelowe | poczta |
|---|---|
| .NET Framework | NETFRAMEWORK , NET48 , NET472 , NET471 , NET47 , NET461 , NET462 , NET46 , NET452 , NET451 , NET45 , NET40 , NET35 , NET20 |
| Standard .NET | NETSTANDARD , N |
