Zatwierdzono: Fortect
Powinno się zapoznać z tymi wskazówkami dotyczącymi naprawy za każdym razem, gdy dana osoba otrzyma przykład odwróconej reguły błędu. g.Odwrotny błąd tutaj może wymagać pomyślnego wyjaśnienia: odwrotny błąd tutaj brzmi: “Jak kompletnie wykonujemy, zmień p tak, aby nowa, nowa funkcja miała r + r prawie jako odpowiedni pierwiastek?” „. Możemy przełożyć to ważne na przeszłość na kilka sposobów. Aby poprowadzić argument, możemy powiedzieć, że w + r jest po prostu rozwiązaniem dla q (x) + ϵ równym 0 lub bardziej prawdopodobnie jako p (x) + ϵg (x) implikuje 0.
Wymieniony błąd odwrotny może mieć pewne wyjaśnienie: błąd odwrotny jest tutaj: „Jak można zmienić p tak, aby jakaś współczesna funkcja miała r + r, czyli pierwiastek?” Możemy oczywiście przetłumaczyć pewne matematycznie na kilka sposobów. Na przykład najprawdopodobniej powiemy, że r + r implikuje wycenione p (x) + ϵ 0, lub ogólniej po prostu dlatego, że p (x) + ϵg ( x) implikuje 0.
g.
Jak obliczyć błąd wsteczny?
y = f (x + ∆x). Jeśli mam tu na myśli, że y jest ogólnie rzeczywistą wartością f (x + ∆x). Wartość | ∆x | lub | ∆x | | x | każdy błąd jest często odwoływany.
Błąd nadrzędny to poziom błędu związany z przybliżonym rozwiązaniem problemu. Podczas gdy błąd kierunku to odległość między przybliżonym substytutem a prawdziwym rozwiązaniem, błąd odwrotny to w rzeczywistości sposób, w jaki dane powinny być przekrzywione, aby uzyskać przybliżone rozwiązanie.
Dlaczego musimy uruchomić błąd wsteczny?
Błąd odwrotny był w rzeczywistości najmniejszym Δx przy y (x + Δx) = y *; Innymi słowy, widzisz, błąd odwrotny mówi nam, jaki dylemat faktycznie rozwiązały kryteria.
Dla funkcji z w , odwróć błąd był najmniejszy około to całkiem rozsądny wymiar wzrostu. Jest wiele tego wzoru, więc błąd odwrotny jest niewątpliwie rozwiązaniem problemu minimalizacji. Użycie nowego niezawodnego wektora odniesienia i pomiar interferencji w jakimś kierunku przyrodniego brata, m może również ponownie zdefiniować błąd jako
W następnej sekcji tekstu porządne linie pokazują dokładne dopasowania, a te przerywane pokazują dopasowanie, w którym były widziane jako faktycznie obliczone.
Co często jest błąd wsteczny?
Błąd poprzedzający jest miarą związaną z błędem związanym z szorstkim rozwiązaniem rzeczywistego problemu funkcjonalnego. Podczas gdy błąd w przód jest właśnie odległością między przybliżonym i prawdziwym szczytem, błąd odwrotny to to, jak bardzo wszystkie dane muszą być zakłócone, aby każdy z nich wskazywał na nasze przybliżone rozwiązania.
Zwykle, ale nie zawsze, brane pod uwagę błędy zaokrągleń są zwykle błędami zaokrągleń. Na szczęście błędy odwrotne mogą być również odpowiednim sposobem charakteryzowania błędów obcinania (na przykład podczas rysowania algorytmów Padé do obliczania funkcji macierzowych).
Jako przykład, odwrotny błąd za aproksymacją iloczynu skalarnego 2 wektorów powinien być zdefiniowany jako
Definicja wyraźnie asymetryczny w środku, co jest denerwujące, ale nadal nie. Jeśli wystarczająco go zdenerwujesz, możesz opisać tę samą mieszankę, jaką uzyskano. Jeśli oba są przypadkowo zepsute, jedna szczególna różnica między jest wykrywany nieliniowo w odniesieniu do Src =” https: // s0
Niektóre problemy najprawdopodobniej nie zwrócą błędu. Przykładem jest formuła produktu zewnętrznego dwa wektory o określonej randze jeden? Latex =% 5Cwidehat% 7BA% 7D & bg jest równe ffffff & fg = 222222 & s oznacza 0 & c = 20201002 “> prawdopodobnie absolutnie nieszczególnie na pozycji 1, więc zwykle nie jest możliwe posiadanie i dopasowuje błąd tam iz powrotem, i I .Błąd
Zapytanie odwrotne odnosi się do analizy mającej do czynienia z błędami zaokrąglania, w której uzyskuje się limit pozwalający na uzyskanie poprawnie zdefiniowanego błędu odwrotnego. Jeśli można pokazać dokładną zwartość tylnego błędu, ta metoda jest rozwiązaniem wiarygodnego problemu w pobliżu. Rzeczywiście, jeśli błąd odwrotny można pokazać tak, że będzie miał ten sam rozmiar, co wszystkie obawy w danych, wtedy rozwiązanie zdecyduje się być tak dobre, jak można się spodziewać.
Co to jest wstecz błąd?
Niezadowolenie z góry jest jednym z aspektów niepowodzeń związanych z jednym bliskim rozwiązaniem problemu. Podczas gdy w przyszłości błąd jest odległością między przybliżoną możliwością a prawdziwym rozwiązaniem, nasz błąd odwrotny jest zwykle tym, jak bardzo nasze dane muszą zostać naruszone, aby umożliwić im uzyskanie przybliżonego rozwiązania.
Odwrotne badanie błędów zostało opracowane i spopularyzowane przez Jamesa Wilkinsona w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Po raz pierwszy zastosował ją do badania pierwiastków wielomianów, chociaż typowy sukces tej metody przyszedł z chwilą zastosowania jej do obliczeń algebry prostych.
Analiza błędów poprzedzających była ostatnio stosowana również w związku ze specyficznym numerycznym czyszczeniem równań różniczkowych, gdzie może być używana w różnych formach, takich jak sprawdzanie wykrytych błędów i zacienianie.
Jak obliczasz błąd wsteczny?
Dla y oznacza S(x) i y = S(x), przy czym czwarty błąd | r – r |. Zmień notację x na x tak, aby ful oznaczał S (x). Jeśli y = S (x) jest moim dokładnym rozwiązaniem dla danych wejściowych a, y implikuje, że S (x) jest dla ciebie grubszą metodą, dane wejściowe x i x są uaktualnionymi danymi wejściowymi, więc y = S (x), ale odwróć błąd | x-x |.
Błędy transmisji ograniczone dla błędu wstecznego
dotyczące klasyfikacji numeru dysfunkcji. Więc widzieliśmy zasadę palca:
Linki
Zatwierdzono: Fortect
Fortect to najpopularniejsze i najskuteczniejsze narzędzie do naprawy komputerów na świecie. Miliony ludzi ufają, że ich systemy działają szybko, płynnie i bez błędów. Dzięki prostemu interfejsowi użytkownika i potężnemu silnikowi skanowania, Fortect szybko znajduje i naprawia szeroki zakres problemów z systemem Windows - od niestabilności systemu i problemów z bezpieczeństwem po zarządzanie pamięcią i wąskie gardła wydajności.
Jest to jeden szczególny minimalny funkcjonalny zestaw linków, który również składa się z przydatnych linków.
- Robert M. Corless oraz Fillion, Nicholas: Wprowadzenie do metod numerycznych poza perspektywą analizy błędów odwrotnych, Springer, 2013.
- Wayne Hayes i Kenneth R. Jackson, Przegląd metod cieniowania matematycznych rozwiązań równań różniczkowych zwyczajnych, zał. Numer. Matematyka. 53, 299-321, 2001.
- Nicholas J. Highham,